دانلود کتاب مبانی اقتصاد سیاسی - پی نیکی تین

کتاب «مبانی اقتصاد سیاسی»

نویسنده: پ. نیکی‌تین

مترجم: دکتر ناصر زرافشان

انتشارات: نشر آگاه

از این آدرس دانلود کنید:

http://paayelibrary.blogspot.ca/2013/06/0077.html

گروندریسه

فصل ها و زیرفصل های مربوط به پول در گروندریسه، تدریس ماتریالیسم تاریخی و ماتریالیسم دیالکتیکی به دقیق ترین و ظریف ترین شکلِ تاکنون موجود است.

ماده خام تولیدات فرهنگی

ارزش مصرفی بر مبنای استعمال، استهلاک و فناپذیری است. همچون استعمال، استهلاک و کشیدن شیره یک اندیشه یا حرفی تازه برای ارائه کالاهای فرهنگی و پریدن از اسمی تازه به اسمی تازه تر...! چنین است نگاه فیلسوفکان ایرانی به "ماده خام" در مناسبات حاکم بر "تولیدات فرهنگی".

ترجمه در خدمت حفظ نظم موجود

مترجم تا زمانی که «دغدغه»اش بهترین شکل انتقال مفاهیم، اندیشه‌ها و مطالب از یک زبان به زبان دیگر است _صرف نظر از اینکه کیفیت کارش چگونه باشد و صرف نظر از اینکه چه چیزی را به چه دلیل به خورد جامعه می دهد_ در خدمت فضای فکری یک جامعه است.

ترجمه از آن رو تبدیل به آفت می گردد که کاملاً منطبق بر نظام کالائی سرمایه‌داری می شود. یعنی ایجاد کالای فرهنگی برای فروش صرف نظر از هر دغدغه و موضوع دیگری به جز: سود، کسب شهرت، برند سازی،...

مترجم نیز در این حالت تبدیل یه یکی از مدافعان یا بازتولید کنندگان نظم موجود می شود. زمانی که یک مترجم به صرف ترجمه یک متن خود را در نقش تولید کننده اندیشه، نقاد، صاحب نظر، فعال سیاسی، فعال اجتماعی یا منقد وضع موجود و از همه بدتر ارائه دهنده آلترناتیو می بیند فاجعه آغاز می شود.

بیشتر هرز روی پتانسیل نیروهای مترقی در ایران و دیگر کشورهای جهان از همین طریق صورت می گیرد. زمانی ترجمه 150 عنوان کتاب با موضوع پست مدرنیسم در جامعه‌ای که هنوز مبانی مدرن در آن به صورت کامل حاکم نیست، زمانی دیگر با ذوب شدن در موضوع سکس و تحلیل جهان با تمایلات جنسی و حتی قرار دادن نیروی محرکه برای تغییر در سکس و نیاز جنسی، و حالا هم با قرار دادن "امید" در مفهموم  "آخر زمانی" به جای هرگونه نظام فکری ارائه دهنده آلترناتیو سیستم جهانی موجود و از بین بردن اراده معطوف به سازماندهی نیروهای موضوعه ی آلترناتیو نظام سرمایه داری با بلند کردن یک پرچم پوپولیستی با انتزاعی به نام مردم که تقلیل یافته رای دهندگان و طرفداران موثرترین کارگزاران نئولیبرالیم در ایران است.

واقعیت هایی که به دلیل تکرار زیاد دیده نمی شوند

جان آدمها در عراق مثل تشتک نوشابه می پرد. اینقدر خبر عادی شده است که کسی آنرا نمی بیند. بهترین راه برای بی اهمیت کردن یک فاجعه تکرار چند باره آن است. یک بمب گذاری با دو کشته در آمریکا یک فاجعه بزرگ انسانی است اما صدها بمب گذاری با 100 کشته تبدیل یه یک موضوع عادی می شود. روزمره می شود. همچنان که خبر اینکه یک شهروند آمریکائی با مسلسل در سینما یا مدرسه یا دانشگاه یا هر کجا بقیه را به رگبار ببندد عادی شده است و از فرط تکرار بی اهمیت شده است.

عراق اکنون با اعمال "دخالت بشر دوستانه آزاد" است. طرفداران حمله نظامی به ایران می گویند و می نویسند: «ما از دخالت بشر دوستانه دفاع می کنیم. عراق جنگ بود، دخالت بشر دوستانه نبود! دخالت بشر دوستانه یعنی لیبی...» و مارکسیست های کلاسیک(= عوضی) می خواهند با قاطی کردن مسئله عراق با دخالت بشر دوستانه افکار "ضد غربی" و "ضد امپریالیستی" خود را مطرح کنند.

من نمی دانم که رئیس جمهور بودن بوش یا اوباما چه تفاوتی در ماهیت حملات هوائی و موشکی ایجاد می کند. حافظه آنها ضعیف است یا حافضه ما بیش از حد قوی است:

سیستم حاکمه آمریکا مدام در زمان اشغال نظامی عارق تکرار می کرد: سربازان ما برای استقرار دموکراسی در عراق می جنگند و کشته می شوند.

زیر نویس کم اهمیت: در ماه گذشته (مه) دست کم ۱۰۴۵ نفر در حملات و بمبگذاری ها در سراسر عراق کشته شدند.

***

مطالب مرتبط:

_ حمله انتحاری در منطقه شیعه نشین بغداد ۶ کشته برجای گذاشت9 ژوئن 2013

_ شانزده زائر ایرانی در عراق کشته شدند7 ژوئن 2013

_ عراق: القاعده قصد داشت از سلاح شیمیایی در کشور استفاده کند1 ژوئن 2013

_ وقوع انفجارهای مرگبار در بغداد 24 ژوئن 2013

_ قتل مردی که صدام را اعدام کرد' 24 ژوئن 2013

_ دولت بریتانیا به پرداخت غرامت به نظامیان کشته شده در عراق ملزم شد 24 ژوئن 2013

...

***

مسئله در رسانه‌های قدرتهای نظامی مهاجم اینگونه صورت بندی می شود:

«از سال گذشته میلادی تنش بین دولت شیعه عراق و اکثریت سنی در این کشور رو به افزایش بوده است.»

مثال: لینک زیر و خبرگزاری بی بی سی

http://www.bbc.co.uk/persian/world/2013/06/130616_l31_iraq_explosion_violence.shtml

این موضوع را می توان از هر طرف در موضوعات مرتبط خود بسط داد:

_ برخورد پوزیتویستی با موضوعات انسانی... تبدیل تلفات انسانی به اعداد بی جان و بی اهمیت...

_ جعل تاریخ از طریق مقطع زدن در تاریخ و شروع کردن تاریخ از نقطه دلخواه خود و به پایان رساندن آن در جائی که آنها دلشان می خواهد پایان توجه به موضوع باشد... اشغال عراق یا جنگ داخلی لیبی یا غیره یا کشته شدن n تعداد آدم تمام می شود... در صورتی که جنگ واقعی تازه بعد از پایان ادعائی آنها آغاز می شود

_ تقسیم بندی چپها به:

چپ خوب، چپ فرهنگی، چپ آکادمیک، چپ طبقه متوسط...

چپ بد، چپ کلاسیک، مارکسیس ارتدوکس، مارکسیسم لنینیسم،...

کاربرد نامفهوم کلمات کلاسیک و ارتدوکس به همراه تلاش برای استفاده آنها در کارکرد فحش و مدعیات کاملا بی اساس و دروغین.

_ در هژمونی رسانه های حاکم، فرم بر محتوی چیره است. فرم می تواند ارزش گذاری بر یک عمل واحد را 180 درجه متفاوت کند.

یک فعل واحد با برچسب های متفاوت، محتوای متفاوت پیدا می کند... یکی عمل مشخص و واحد زمانی دخالت بشر دوستانه نام دارد و زمانی جنگ و زمانی اشغال نظامی و زمانی ...

مرگ ذهن از طریق استهلاک جسم

نظام سرمایه داری با ایجاد دوگانه های جعلی می تواند اعضای سازنده یک جامعه را فریب دهد و کنترل نماید.

در خیابان هائی که ظرفیت 500 هزار ماشین دارد 2 میلیون خودرو بریز تا آدمها و بدنها و افکارشان در ترافیک مستهلک و فاسد شوند. برای ماشین آنها مسئله کن تا برای زندگی آنها مسئله ایجاد کرده باشی... مغزهای این بدن های خسته اگر هم در پایان روز جانی برای فکر کردن داشته باشند نمی توانند به چیزی به جز جای پارک، خط افتادن روی بدنه و کارت سوخت و ... توجه کند.

من در پلی تکنیک گوسفندهایی را در دانشکده وابسته به بیرمنگام انگلیس می دیدم که روزهای زوج با بنز پلاک زوج و در روزهای فرد با بی.ام.وی پلاک فرد به دانشگاه می آمدند تا طرح زوج و فرد را دور بزنند. همیشه برایم سوال بود که چرا این آدمها که ماشین دارند ساعت 6 یا 7 صبح به دانشگاه می آیند؟ جوابش این بود:

 یک یا دو ساعت زودتر به دانشگاه می آمدند تا جای پارک پیدا کنند.

ماشین برای خدمت به انسان است یا انسان در خدمت ماشین؟

برای نمونه به خبر درج شده در لینک زیر(خبر مشترک بسیاری از سایتها) نگاه کنید:

http://www.nnsroj.com/fa/detiles.aspx?id=5178&ID_map=20

آزادی

 با وجود تمامی پیچیدگی کنونی در نظام تولید کالائی و جایگاه پول و سرمایه، نظام موجود تنها بر یک مسئله ساده استوار است: «آزادی»

آزادی فروش نیروی کار توسط کارگر و آزادی خرید نیروی کار توسط صاحبان سرمایه. بدون «کار مزدی»، بدون آزادی خرید فروش نیروی کار، این نظام حتی یک لحظه نیز نمی تواند که وجود داشته باشد.