شهروند یا رعیّت؟

 

علم‌الهدی، امام جمعه مشهد و نماینده‌ی ولی فقیه و پدرزن ابراهیم رئیسی گفته است: «در مشهد، با دو اصطلاح گردشگری و شهروندی مخالف هستم. زیرا این شهر مال امام رضا است و نخستین شهروند آن حضرت بوده‌اند بنابراین امام هشتم، زائر و مجاور دارند. اگر به مشهد، عنوان گردشگری بدهید، سرمایه‌گذارانی که دین‌داری برای‌شان مهم نیست، برای سرمایه‌گذاری به مشهد می‌آیند پس‌ در مشهد به‌جای گردشگر باید بگوییم زائر امام رضا و به جای هتل، بگوییم زوّارخانه.» اگر مدتی است این صفحه را دنبال می‌کنید احتمالاً متوجه شده‌اید که اهمیتی به نظریات امثال علم‌الهدی نمی‌دهم. اینها در مواقع حساس می‌آیند و حواس همه را با حرفهای خودشان پرت می‌کنند. آگاهانه با روان و فکر مردم ایران بازی می‌کنند تا مرعوب، مایوس و فلج شوند. آنچه باید توجه کرد، نگاه مرکز است که به کارگزاران و سهامداران قدرت، ابلاغ می‌شود. اگر تمایل داشتید هایلایت‌های «جنبش مشروطه»، «غیرمعمولی‌ها»، «اقتصاد سیاسی»، «عصر جدید»، «تئوری قرارداد» و «ایدئولوژی» را روی اکانت اینستاگرام ام بخوانید. از نیمه‌ی دوم قرن سیزده خورشیدی (سال هزار و دویست و پنجاه به بعد) تا امروز، جامعه‌ی ایران در حال تلاش برای رسیدن به آزادی، عدالت، رفاه و زندگی انسانی است. لازمه این مسیر، تبدیل رعیّت به شهروند بوده است. طبقه‌ی حاکم ایران تمام قدرت و اقتدار و زور خود را به کار گرفته است تا مسیر تاریخ و حرکت جامعه را عوض کند و به عقب برگردد. یاد قطعه‌ای از یک کتاب افتادم. مفهوم هر چیزی، تاریخ آن چیز است. ریشه‌ها که آشکار شود، «هر آنچه صلب و دیرجنب است، دود می‌شود و به هوا می‌رود.»