چهار نکته درباره عیار سنجی نیروهای چپ و مارکسیست

شما ممکن است چپ باشید، راست باشید، وسط باشید، هر چیز دیگری باشید یا هیچی نباشید اما اگر روزی خواستید عیار یک مارکسیست، کمونیست، سوسیالیست یا چپ را بسنجید به این چهار نکته دقت کنید:

1: کسی که بین عدالت و آزادی یکی را به دیگری اولویت می‌دهد یا تازه در راه اگاهی قدم گذاشته یا نادان است و یا عامل ارتجاع و مامور به حفظ وضعیت غیرانسانی موجود. عدالت و آزادی به هم پیوسته و جدا نشدنی هستند. نمی‌شود یکی را به دیگری اولویت داد مگر اینکه به اسم یکی از آنها هر دو آنها قربانی شوند.

2: به موضع افراد درباره مسئله سقط جنین دقت کنید. نیروهای راستگرا می‌توانند موافق و مخالف مسئله سقط جنین باشند اما یک مارکسیست یا یک کمونیست نمی‌تواند مخالف سقط جنین باشد. زن دستگاه تولید مثل نیست. زن وظیفه ندارد نگران نرخ جمعیت یک جامعه باشد. شما نمی‌توانید این وظیفه‌ی جعلی را در پاچه‌ی زنان فرو کنید که برای حفظ نیروهای فعال و جوان جامعه حتماً باید بزایند. اگر شما یک فرد مذهبی یا راستگرا باشید ممکن است زنان را از طریق قانون به این کار مجبور کنید اما اگر چپی دیدید که مخالف حق سقط جنین زنان است بدانید مشکل دارد و مغزش پاره سنگ بر می دارد. به چنین موجودی نزدیک نشوید چون ممکن است شما را گاز بگیرد.

دو نکته درباره مسائل روز:

یک: چپی که اعتراضات آبان را کار سلطنت‌طلب‌ها، مجاهدین یا آمریکا و غیره می‌داند چپ نیست؛ یک بسیجی دلواپس است که نمی‌خواهد به چیزی که هست اعتراف کند. چپ‌ها مردم معترض را در خیابان و در مقابل گلوله‌های استبداد و نظام بهره‌کشی تنها رها نمی‌کنند. مارکسیست‌ها نمایندگان، کارگزاران یا پرستندگان طبقه کارگر نیستند. مارکسیست‌ها دشمن دیگر طبقات جامعه نیستند بلکه مخالف و برهم زننده‌ی مناسبات طبقاتی جامعه و پایان دهنده به استیلای سرمایه بر انسان و نیروی کار انسانها هستند. همه چیز جامعه به ما مربوط است.

دو: به چپی که به شما اعتراض می‌کنید چرا درباره مسافران کشته شده‌ی هواپیمای اوکراینی یادآوری می‌کنید کاری نداشته باشید. او فرد ضعیفی است که چون زورش به دشمن اصلی نمی‌رسد دنبال ضعیفتری می‌گردد که آنرا کیسه بوکس کند.

کارل مارکس می‌گوید "هر آنچه مقدس است تنها سزاوار انتقاد است. هیچ پدیده و شخصیتی از آماج انتقاد مصون نیست." مردم، طبقه کارگر، جامعه، طبقه متوسط، روشنفکران، فعالان سیاسی و همه را می‌شود و باید که نقد کرد اما اگر دیدید کسی ده تا توی سر جامعه میزند و یکی توی سر قدرت و یا این یک دانه‌ی آخری را هم نمیزند بدانید نقاد نیست. طلبکار است. از آن طلبکارهایی که خودش کاری نمی‌کند و از همه شاکی است. چنین موجود بزدل و ریاکاری، رقت‌انگیز است.