۱۴۰۱ اردیبهشت ۶, سه‌شنبه

مبارزه مسلحانه بازی

 


چندسال است یک تعداد بچه‌خورده‌ که از دست پدران و برادران خودشان در خانه فراری هستند یا دوران کنجکاوی جنسی خودشان را طی نکرده‌اند و یا برای تفریح و هیجان سیاسی شده‌اند، کف شبکه‌های اجتماعی و اینترنت پلاس هستند. یقه‌گیری می‌کنند، سنگ پرتاب میکنند، فحاشی میکنند، با اکانت‌های فیک خودشان اسکرین‌شات میگیرند و خبرکشی و دوبهم‌زنی میکنند. مثل گوساله‌های نورس که هر از گاهی آلتشان را راست میکنند و به گرده‌ی هم می‌‌پرند تا جفت‌گیری را تمرین کنند در محافل و کنج‌های تاریک و دایرکتها یا مشغول دعواهای درونی و چرخشی بین خودشان هستند و یا مشغول اثبات مشکوک و اطلاعاتی یا بی‌سواد و اشتباه بودن دیگران. از نظر اینها همه خائن، رفرمیست و اپورتونیست هستند جز خودشان و تنها راه درست فعالیت سیاسی، #مبارزه_مسلحانه است. جالب اینکه خودشان اقدامی نمیکنند و به جای مبارزه مسلحانه، اکانتهایی به اسم و عکس زنان می‌سازند و در تلگرام گروه زنان می‌زنند و درباره نقاط حساس بدن زنان گفتگوی جمعی راه می‌اندازند.(جدی) البته بد هم نیست، بالاخره باید از جایی این چیزها را یاد بگیرند و در ضمن وقتی مشغول خودارضایی هستند به صورت موقت دست از اسکرین‌شات گرفتن و اسکرین‌شات‌پراکنی بر میدارند. حسن خودارضایی این است که میتواند جلوی تجاوز را بگیرد و حداقل به صورت موقت، حس و میل را تخلیه کند. آخوندزاده، نان سپاه خورده، بچه‌های سعادت‌آباد به بالا، کسانی که وقتی بگیر بگیر شروع میشود چند ماهی سفر تفریحی میروند #ترکیه یا #قبرس، روزنامه‌نگاران رسانه‌های اصولگرا، #احمدی‌نژادی سابق و فعلی و خلاصه هر جک و جانوری بینشان هست. این جمع ‌بی‌سرپرست و یا بدسرپرست درست و حسابی نمی‌گویند چرا به جای گفتگو درباره مبارزه مسلحانه در کافه‌ها و اینترنت، اقدام عملی نمی‌کنند اما ظاهراً ته دلشان دوست دارند بقیه مبارزه مسلحانه کنند و آنها در اینترنت درباره‌ی #شهدا، جنبش، خلق قهرمان و خاطرات خودسان از رفقای شهید، #شعر بگویند و #روضه بخوانند. خجالتی‌ها و کف‌کردگانشان هم در شبکه‌های اجتماعی و مجالس نوشابه‌خوری به بقیه چپها و غیرچپها فحش می‌دهند و خائنین، رویزیونیستها، اپورتونیست‌ها را یکی‌یکی کشف میکنند معتقدند هنوز شرایط برای شروع مبارزه مسلحانه آماده نیست. شاید به همین خاطر است که در حالت انتظار هستند، قهوه می‌خورند، سیگار می‌کشند و به بقیه فحش میدهند، یکدیگر را دیس میکنند و زنگ خانه‌ی این و آن را میزنند و فرار می‌کنند تا شرایط آماده شود و مثل #مائو با دهقانان از روستاها به شهرها سرازیر شوند و بعدش هم احتمالا نمیدانند میخواهند چکار کنند 

 

.

 

بازی پورتوریکو

    این یکی از بازی های مورد علاقه‌ی من و همسرم است. هر دو در آن مدعی هستیم، بر سر آن دعواها کرده‌ایم و هر کدام از ما برای پیروزی در این ب...