در ستایش واقعیت

واقعیت می تواند به مدد جرم عظیم خود همه چیز را به سمت و سوی خود بکشد. این اَبَر سیاهچاله... _ این پُر جاذبه ترین همه ی جذبه داران _ حتی این قدرت را دارد که منکران خویش را هم از مسیر تکذیب و جعل منحرف کند...

بزرگترین درسِ زندگی در دیکتاتوری: هیچ برنامه ی سیاسی -اجتماعی- فرهنگی ای، با هر میزانی از دقت، با هر تعصبی در اجرا کنندگان، حتی با صرف عظیم ترین منابع مادی و معنوی، حتی با وجود نبود نیروی مخالف قابل ملاحظه ای در مقابلش ... باز هم نمی تواند 100% مطابق برنامه ریزی به پیش برود و به همه ی اهداف خود دست یابد... خطا امری همیشگی و شکست امری همیشه ممکن است.

***

پی نوشت: بیست و سی پریشب دقیقا به من ثابت کرد با انحراف گرایی یا با زاویه گرفتن از آن، با پول نفت یا بی پول نفت، چه در حالت مردم سالاری دینی و چه در حالت اقتدارگرایی اسلامی....: نسل با نسل فرق دارد و این را هیچ کاری نمی توان کرد. هیچ کس این را هیچ کاری نمی تواند بکند.