دنیای امروز، دنیای انکار و پنهانکاری نیست

 

دنیای امروز، دنیای انکار نیست. هیچ دروغی نمی‌تواند مدت زیادی دوام بیاورد. سرعت انتشار اخبار بالاست، چیزی که امروز همه درباره‌اش صحبت می‌کنند تا دو-سه هفته دیگر و گاهی چند روز دیگر به فراموشی سپرده می‌شود اما دروغ‌ها افشا می‌شوند حتی اگر دیگر برای افراد زیادی مهم و قابل توجه نباشد. محل دقیق شروع آتش‌سوزی و انفجار مشخص شده است. از این حادثه یا هر چیز دیگری اسمش هست تاکنون چندین فیلم، از چندین زاویه، در زمانهای مختلف منتشر شده است. حداقل تا الان باید اعلام می‌کردند در این کانتینرها چه بوده است؟ اوکی هنوز برایتان معلوم نیست خرابکاری است یا حادثه، هنوز برایتان معلوم نیست عمدی بوده یا سهوی، داخلی بوده یا خارجی، هنوز گزارش نهایی ندارید یا هر چیزی، ولی وقتی نقطه شروع آتشسوزی و انفجار مشخص است، آنچه داخل کانتینرها بوده هم مشخص است و این باید اعلام می‌شد. اعلام نشدن اخبار صحیح و درست به هر دلیلی که باشد (ترس، ناهماهنگی، بی‌کفایتی، اعلام از بالا، رویکرد امنیتی، مسئولیت‌گریزی یا هرچه) تقویت‌کننده و تاییدکننده شایعات و اخبار غیررسمی است.

دنیای امروز، دنیای پنهانکاری و انکار نیست. هواپیمای اوکراینی سقوط کرد، چند روز همه را سر کار گذاشتید و انواع داستان‌ها و سکوت‌ها و تکذیب‌ها و اخبار دروغ را سرهم کردید؛ آخرش چه شد؟ همان اول امریکایی‌ها اعلام کردند هواپیمای مسافربری اوکراین با شلیک موشک زمین به هوا سرنگون شده و دو موشک شلیک شده‌ است. تکذیب کردید اما دقیقا همین شد. فیلم شلیک موشک‌ها منتشر شد. پرونده‌ی سقوط هواپیما هنوز گریبانگیر حکومت است و محمدجواد ظریف هم نتوانست انرا علاج کند. خون را چگونه می‌توان علاج کرد؟ جانی که گرفته شده را چگونه می‌توان علاج کرد؟ غم و رنج خانواده‌ی کشته‌شدگان را چطور می‌توان علاج کرد؟ فقدان جان عزیز نیکاها، حدیث‌ها، پوریاها، محمدها، محسن‌ها، کیان‌ها و صدها جانباخته‌ی دیگر را چطور می‌توان علاج کرد؟ گریه‌های مادران و پدران و خواهرها و برادرهایشان را چطور می‌توان علاج کرد؟ زخمی که بر دل و روان جامعه و مردم و افکار عمومی می‌نشیند را چطور می‌توان علاج کرد؟