نطامیان آمریکایی مد جدیدی پیدا کرده و
کلیپ های ویدیویی تهیه شده هنگام خدمت در افغانستان یا عراق را در وبلاگ های خود قرار
می دهند. محتوای این فیلم‌ها اغلب شوکه کننده است. روانشناسان این پدیده را نشانه ابتلا
به بیماری پس از جنگ تلقی می کنند.
سربازی با تفنگ در دست، دارد بروی تپه سنگی
می‌دود و شلیک می کند. از جاهایی در پاین صدای تیر اندازی متقابل به گوش می رسد. سرباز
سعی می‌کند پناهی پیدا کند اما زخمی شده و زمین می خورد. این یک ویدیوی 3 دقیقه‌ای
است و سرباز خودش با کمک دوربین نصب شده بروی کاسکت آنرا فیلم‌برداری کرده است.این
کلیپ در یوتیوب گذاشته شده و تابحال 22 میلیون کاربر آنرا تماشا کرده و 75 هزار نفر
تفسیر دادند. زیر ویدیو توضیح داده شده که این فیلم ساخت «تد دانیئلس» سرباز لشگر چهارم
پیاده نظام «فورت کارسون» است .وی حالا در ولایت کنار افغانستان انجام وظیفه می‌دهد.
جنگجویان طالب به آنها آتش گشودند و به خاطر مجروح شدن این سرباز آمریکایی همزمان
وی توانستند از حوزه تیراندازی خارج شوند .
در یوتیوب می‌توان هزارها فیلم کوچک این
نوع در باره جنگ در افغانستان را پیدا کرد. نسل کنونی جوانان بروی ریالیتی شو پرورانده
شده است و عادت دارد همه چیز های خود را در وبلاگ قرار دهند. روانشناس «سرگئی کلوچنیکف»
در این باره می‌گوید:
" ویلیام تکری نویسنده انگلیسی رمانی
نوشته بنام «بازار خودفروشی» این نام بخوبی چگونگی روح دوران ما را بازتاب می دهد.
با ظاهر شدن اینترنت و یوتیوب این امکان بوجود آمده است که می‌شود عکس‌های خود را در
وبلاگ گذاشته و هر چیزی را که با ما صورت پذیرفته به سراسر جهان نشان دهیم و بسیاری
افراد در کشور های مختلف از جمله آمریکا از این امکان استفاده می‌کنند".
البته این چیز ها ارتش آمریکا را تزیین
نمی‌کنند چون بدون این هم برخورد جهانیان به آن یک معنا نیست. شما را با عقیده «یاکوف
کاستیوکوفسکی» کارمند ارشد علمی انستیتوی روانشناسی آکادمی علوم روسیه آشنا می‌کنیم.
وی تاکید می کند:
"من نمی‌توانم بگویم که کل دنیا با
وجد و شعف به اعمال ارتش آمریکا می نگرد. البته این‌گونه ویدیو ها آنرا تزیین نمی کنند.چون
ما اغلب در این فیلم‌ها نبردها و عملیات دفاع قهرمانانه ارتش آمریکا را تماشا نمی‌کنیم
.اینرا فیلم‌برداری نمی کنند.اغلب کلیپ هایی در باره اعمال زشت و بدریختی که آمریکایی
ها در مورد اسیران و دشمنان روا می‌دارند می سازند.روشن است که جنگ، سخت و وحشت‌انگیز
است و خیلی چیز ها در آن اتفاق می‌افتند .اما به معنای آن نیست که ما باید همه حوادث
جنگ را ثبت کرده و در یوتیوب قرار دهیم".
روانشناسان می‌گویند در زمان آینده هم تعداد
این فیلم‌ها افزایش خواهد یافت. تهیه این فیلم‌ها برای نظامیان یک نوع تلاش درمان بیماری
پس از جنگ شان می باشد. آنها با انتشار ویدیوهای خود می‌توانند چیز هایی را در میان
بگذارند که در معاشرت با دوستان ،نزدیکان و سربازان دیگر نمی‌توانند همه این‌ها را
بازگو کنند. از سوی دیگر آنها در جستجوی تبرئه قساوت خود هستند زیرا فیلم هایشان میلیون‌ها
کاربر اینترنت را بسوی خود جلب کرده و آنها برای قهرمانی کذایی شان کف می‌زنند.
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر