خدای حقیقی و مسیحای جدید

 

در نظام اعتباری، پول نيست كه از بين می‌رود، بشر است كه از بين می‌رود، و تبديل به پول می‌شود. به عبارت ديگر پول جزيی از ذات بشر می‌گردد. فرديت و اخلاق بشری تبديل به كالای خريدنی و گوهر پول می‌شوند. اين‌جا ديگر فلز يا اسكناس نيست كه ماده و جسم جوهر نفسانی پول را تشكيل می‌دهند، پای هستی آدمی، گوشت و خون او، فضايل اخلاقی و حسن شهرت اجتماعی او در ميان است، به همين دليل در داخل نظام مسخ كننده‌ی پول هر پيشرفتی در واقع نوعی انحطاط و تباهی است.

پول فقط یکی از وسائل دولتمندی نیست، بلکه وسیله اعلای دولت‌مندی یا ذاتِ دولت‌مندی است.

پول نقش خدای حقیقی را بازی می‌کند. همین واسطه است که نیروی حقیقی حاکم بر اشیایی را که من با آنها در رابطه‌ام تشکیل خواهد داد. پرستش این خدای تازه ابعاد روز به روز گسترده‌تری پیدا خواهد کرد و تبدیل به هدفی فی‌نفسه خواهد شد. اشیا بدون وجود این رابطه ارزشی نخواهند داشت، زیرا که در پرتو نمایندگی اوست که اشیا واجد ارزش‌اند (در حالی که در آغاز این طور نبود: در آغاز پول از آنجا ارزش داشت که نماینده کالاها بود). این باژگونگی در رابطه‌ی پول با اشیا [در نظام پولی و شیوه تولید کالائی] امری اجتناب ناپذیر است.

 

این مسیحای جدید نخست به عنوان نماینده آدمی در برابر خداست، اما سپس تبدیل به خدای آدمی و سرانجام نماینده آدمی در برابر آدمی به طور کلی است. مسیحا در عین حال خدای تغییر ماهیت داده شده و بشر تغییر ماهیت داده شده است: خدا ارزشی ندارد مگر به خاطر مسیحا بودنش، و بشر ارزشی ندارد مگر آنکه نشانی از مسیحا داشته باشد. چنین است پول.

 

 

پی‌نوشت: دست‌نوشته‌های اقتصادی و فلسفی۱۸۴۴ یا دست‌نوشته‌های پاریس مجموعه یادداشت‌هایی هستند که بین آوریل و اوت ۱۸۴۴ توسط کارل مارکس نوشته شده‌اند. این یادداشت‌ها در زمان زندگی مارکس و مدت‌ها پس از مرگش منتشر نشد و برای اولین بار در سال ۱۹۳۲ توسط پژوهشگران اتحاد جماهیر شوروی یافته شد و به چاپ رسید. یکی از ویژگی‌های این کتاب این است که مغز را علیه تفکر مکانیکی و یک بعدی به کار می‌کشد.

 

#کارل_مارکس

#گروندریسه

#کاپیتال

#سرمایه

#دست‌نوشته‌های_اقتصادی_و_فلسفی۱۸۴۴

#دستنوشته‌های_پاریس

 

«انسان واقعی، پيامدِ كار خود آدمی است»

 

پول به عنوان نيرو‌یی واژگون كننده ظاهر می‌شود كه هم در برابر فرد و هم در برابر پيوندهايی در جامعه قد علم می‌كند كه مدعی‌اند به خودی خود، ذات و گوهر می‌باشند. پول وفاداری را به بی‌وفايی، عشق را به نفرت، نفرت را به عشق، فضيلت را به شرارت، شرارت را به فضيلت، خدمتكار را به ارباب، ارباب را به خدمتكار، حماقت را به هوش و هوش را به حماقت تبديل می‌كند.

 

چون پول به مثابه مفهومی فعال از ارزش، تمام چيزها را درهم می‌آميزد و معاوضه می‌كند، خود نيز بيانگر درهم آميختگی و معاوضه‌‌ی عام هم چيزها- جهانی وارونه- يا به عبارتی درهم آميختگی و معاوضه‌‌ی همه‌ی كيفيت‌های طبيعی و انسانی است.

 

آن كه شجاعت را می‌خرد، شجاع است هرچند آدمی بزدل باشد. از آن‌جا كه پول نه با كيفيت مشخص يا چيزی مشخص يا نيروهای ذاتی مشخص آدمی بلكه با سراسر جهان عينق آدمی و طبيعت معاوضه می‌شود، از نقطه نظر صاحب آن در خدمت معاوضه‌ی هرگونه توانايی با توانايی‌ها و اشيای ديگر، حتی متناقض، می‌باشد؛ پول اخوتِ ناممكن‌هاست؛ پول باعث می‌شود اضداد همديگر را در آغوش گيرند.

 

اگر انسان، انسان باشد و روابطش با دنيا روابطی انسانی، آن‌گاه می‌توان عشق را فقط با عشق، اعتماد را با اعتماد و غيره معاوضه كرد. اگر بخواهيم از هنر لذت ببريم، بايد هنرمندانه پرورش يافته باشيم؛ اگر می‌خواهيم بر ديگران تأثير گذاريم، بايد قادر به برانگيختن و تشويق ديگران باشيم. هركدام از روابط ما با بشر و طبيعت بايد نمود ويژه‌ای باشد كه با ابژه‌های اراده و زندگی فردی واقی‌مان منطبق باشد. اگر عشق می‌ورزی ولی ناتوان از برانگيختن عشق هستی يعنی اگر عشقت، عشقی متقابل نمی‌آفريند، اگر با نمود زنده‌ی خود به عنوان آدمی عاشق، محبوب ديگری نمی‌شوی، آن‌گاه عشقت ناتوان است و اين عين بدبختی است.

 «انسان واقعی پيامدِ كار خود آدمی است.»

 

کارل مارکس

پرستش پول در جامعه مدنی

 

 تضادی که میان حقوق سیاسیِ یهودیان و قدرت عملی آنان وجود دارد، تضاد میان سیاست و قدرت پول، به طور عام است. گرچه به لحاظ نظری اولی بر دومی برتر است اما در عمل، سیاست بنده‌ی قدرت مالی است.

 

یهودیان (یکبار به جای یهودیان بگذارید: سرمایه مالی، خُرده سرمایه‌دار، سرمایه‌دار، بانکدار، سهام‌دار و ...) که اعضای ویژه‌ی جامعه مدنی هستند، فقط نمود ویژه‌ای از یهودیت جامعه‌ مدنی می‌باشند.

 

یهودیت نه به رغم تاریخ، که به علت آن حفظ شده است.

جامعه مدنی پیوسته یهودیت را از بطن خود می‌زاید.

بنیان آشکار و پنهان مذهب یهود (یکبار بگذارید: کاپیتالیسم، سبک زندگی در نظام سرمایه‌داری، مذهب مصرف و قناعت همزمان) چه بود؟ نیاز عملی، خودپرستی.

 

بنابراین، یگانه‌پرستی یهودی در واقع چندگانه‌پرستی نیازهای متعدد است. (مذهبِ جهانیِ مصرف و عدم مصرف - خرید و پس‌انداز همزمان) چندگانه‌پرستی‌ای که حتی مستراح را به موضوع قانون الهی تبدیل می‌کند. (چقدر آشنا!)

 

خداوندگار نیاز عملی و نفع شخصی، #پول است. پول، خداوند رشک‌ورز اسرائیل است که «هیچ خدای دیگری تاب مقاومت در برابر آن را ندارد.» پول، تمام خدایانِ انسان را به پَستی می‌کشاند و آن‌ها را (همه‌ی خداها را) به کالا(قابل خرید، فروش، مبادله و تولیده یا خریداری شده به قصد کسب سود) تبدیل می‌کند. پول، ارزشِ جهان‌شمول و قائم به ذات تمام چیزهاست؛ و از این رو همه‌ی جهان را (انسان و طبیعت را) از ارزشهای ویژه‌ی خود تهی کرده است. پول جوهر بیگانه شده‌ی کار و هستی انسان است. و این جوهر بیگانه، بر او (انسان) چیره می‌شود و او(انسان) آن را (پول را) می‌پرستد.

 

«کارل مارکس»

 

پی‌نوشت: یکبار به جای یهودیان این کلمات را بگذارید و متن را بخوانید: ایرانی‌ها، اعضای طبقه متوسط، پزشکان، کارمندان، سهام‌داران بورس، شهروندان، شهروندان جامعه‌ی مدنی، مردم ، مردان، زنان، بیکاران، دانشجویان تازه فارغ‌التحصیل شده، افراد جویای کار و ...